نقش سرمایه فکری در پیش‌بینی بحران مالی

با توجه به افزایش اهمیت دارایی‌های نامشهود در اقتصاد دانش‌محور، هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی نقش سرمایه فکری و اجزای آن به‌عنوان معیارهای دارایی‌های نامشهود در پیش‌بینی بحران مالی است. در این راستا، با استفاده از داده‌های نمونه‌ای شامل 200 سال-شرکت بحران‌زده و 200 سال-شرکت سالم پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در بازه زمانی 1395-1386 توان الگوهای پیش‌بینی بحران مالی مبتنی بر نسبت‌‌های مالی و مبتنی بر نسبت‌های مالی و سرمایه فکری مورد مقایسه قرار گرفت. یافته‌های پژوهش حاضر نشان می‌دهد که میانگین دقت الگوهای پیش‌بینی با حضور ضریب ارزش افزوده فکری، کارایی سرمایه انسانی و کارایی سرمایه ساختاری به‌طور معنی‌داری بیشتر از الگوهای مبتنی بر نسبت‌های مالی در روش‌های طبقه‌بندی‌کننده‌ تجمیعی بوستینگ و بگینگ است. به‌بیان دیگر، افزودن سرمایه فکری، سرمایه انسانی و سرمایه ساختاری به الگوهای پیش‌بینی بحران مالی دقت آن‌ها را افزایش می‌دهد. هم‌چنین، یافته‌های فرعی پژوهش حاکی از آن است که هرچه فاصله دوره زمانی پیش‌بینی با وقوع بحران مالی بیشتر باشد، افزودن سرمایه فکری، سرمایه انسانی و سرمایه ساختاری دقت آن‌ها را به میزان بیشتری افزایش می‌دهد.